شرح مناجات مفتقرین توسط طلبه سطح ۲ خانم سیده زهرا رسولی برگزار گردید

💠مناجات مفتقرین یکی از پانزده مناجات معروف امام سجاد (ع) است که انسان را بر فقر و نیازمندی مطلق خود به خداوند آگاه می‌کند و این حقیقت را یادآور می‌شود که هر چیزی که انسان دارد یا ندارد، همه از الطاف الهی است و انسان سراپا نیازمند و محتاج خداست.هدف این مناجات بیان وابستگی حقیقی انسان به خداوند است و اینکه آرامش و رفع نیازها صرفاً با لطف و مهر الهی حاصل می‌شود.ایمان، توکل و اعتراف به ضعف و نیازمندی انسان در برابر خداوند از محورهای مهم این دعاست.در این مناجات، انسان اذعان می‌کند که حتی عبادات و اعمال خوب او هم تنها با توفیق و کمک الهی انجام می‌شود و خود به تنهایی قادر به هیچ چیز نیست.طبق توصیه بزرگان و علامه مجلسی، خواندن این مناجات در روز دوشنبه فضیلت خاصی دارد.نکات کلیدی مضمون آن ،رفع کمبودها و مشکلات زندگی است که فقط با لطف و مهر الهی امکان‌پذیر است.
دیگران نیز مانند خودمان فقیر و ناتوان از رفع فقر حقیقی بشری هستند؛ تنها خداوند قادر است نیازها را برآورده سازد.در پایان مناجات، بنده خود را ذلیل و زبان و عملش را ناتوان دانسته و تنها امیدش را در لطف خداوند جست‌وجو می‌کند.این مناجات با زبان نیاز، فروتنی و تضرع، انسان را به انس، امید و توجه دائمی به لطف الهی راهنمایی می‌کند