سلسله جلسات امر به معروف و نهی از منکر به بررسی نکات مهمی پرداخت که بسیاری از آن‌ها در فهم صحیح این دو واجب دینی نقش دارند. یکی از مواردی که در این جلسه به آن پرداخته شد، این بود که بسیاری از مسائلی که مردم به‌طور اشتباه به‌عنوان شروط امر به معروف می‌پندارند، اساساً جزو شرایط آن نیستند. به‌عنوان مثال، شرایطی چون سن و سال، عادل بودن یا عامل بودن شخص عامر، و ملاحظه آبروی گناهکار، هیچ‌کدام به‌طور مطلق جزو شروط امر به معروف و نهی از منکر نیستند.در این جلسه تاکید شد که برای امر به معروف، نیت شخص عامر و همچنین عادل بودن او شرط نیست. حتی اگر شخصی این عمل را با قصد ریا یا به‌منظور نشان دادن خود در جامعه انجام دهد، این عمل همچنان به‌عنوان یک عمل واجب تلقی می‌شود، زیرا در امر به معروف نیت شرط نیست و تنها عمل مهم است. علاوه بر این، علم یا جهل گناهکار به گناه بودن عملش نیز رافع تکلیف نیست؛ یعنی حتی اگر فرد گناهکار نداند که عملش گناه است، همچنان تکلیف امر به معروف از دوش دیگران برداشته نمی‌شود.در مورد آبروی گناهکار نیز باید گفت که احترام و حفظ آبروی فرد، اصل است، اما این اصل در تمام موارد و شرایط قابل تعمیم نیست. اگر این امر باعث شود که مردم از دین زده شوند یا احساس دوری از اصول اسلامی پیدا کنند، آنگاه این ملاحظه نمی‌تواند به‌عنوان دلیل برای ترک امر به معروف در نظر گرفته شود